Zingeving is niet te koop
Bedrijven geven tegenwoordig 10 duizenden euro’s uit aan heisessies, waarin Management Teams 2 dagen lang in een boerderij overnachten in Ermelo en urenlang brainstormen over kernwaarden, purpose, bestaansrecht en bijdragen aan een ‘betere’ wereld. Prachtig, maar wie houden jullie nou eigenlijk voor de gek?
Durven te twijfelen is een groot ‘taboe’ in de werkende wereld, want daar komt kwetsbaarheid bij kijken.
‘Check the box, waarna we vervolgens weer overgaan tot de orde van de dag. Dan krijg je een flitsende presentatie met ‘dít zijn wij’. Maar dat ontstijgt het niveau van marketing of communicatie niet, of toch wel?
Zingeving; dit is een woord wat de laatste jaren steeds vaker gebruikt wordt. Blijkbaar zit het in ons mensen om bij te willen dragen aan een betere wereld. En terecht, denk ik. Zeker gezien deellende, het klimaat, de aardverschuivingen, oorlogen, armoede en de pandemieën waar we continu mee geconfronteerd worden door middel van ons mobiele journaal op nu.nl. Zingeving werd vroegah lange tijd door de kerk vervuld. Maar nu we de kerk achter ons gelaten hebben, verspreidt het zich naar facetten van ons leven, zoals hetgeen waar we grotendeels van de tijd doorbrengen: gemiddeld 80.000 uur in een mensenleven; de werkvloer.
Het bedrijfsleven heeft die behoefte van zingeving goed opgepikt. Nogmaals: wie houden jullie nou voor de gek? Prachtige oneliners als: “Investeren in de natuur” (Shell) – worden gecreëerd door marketing en communicatie-medewerkers.Met als doel? Succes boeken en scoren op meer winst, een hoger marktaandeel of een hogere populariteit op de arbeidsmarkt.
Wat mij betreft heeft dit niks te maken met ‘bijdragen aan een betere wereld’. En daarbij, je ondermijnt hiermee het vertrouwen van jullie medewerkers. En vertrouwen is het allerbelangrijkste in een duurzame relatie en het hebben van gedeelde waarden; of niet soms? Vraag je eigen partner eens.😉
Wat ik hier mee wil zeggen?
Dat we het economische systeem in Europa drastisch moeten omgooien. Een aantal voorbeeldbedrijven zijn hier al mee begonnen; en nu is het een kwestie van doorpakken. De traditionele economie moet opschuiven naar een Betekenis-economie. Het altijd maar jagen op meer winst en tevreden aandeelhouderschap, dáár moeten we afscheid van nemen.
Het besef is er wel; en transitie is in gang gezet. Dit met een stroomversnelling doordat nieuwe generatie-denken de arbeidsmarkt betreden heeft. Generaties als Millenial en Gen-Z zorgen ervoor dat het gaat schuren. Maar de generatiekloof is groot. Medewerkers willen tegenwoordig weten hoe hun werk bijdraagt aan wat zij belangrijk vinden. Hoe de gedeelde waarden centraal staan in hun werkrelatie vs. Bedrijven investeren tienduizenden euro’s in heisessies; voor een scherpere purpose en vernieuwde kernwaarden. En met welk doel? Zij willen aantrekkelijker worden in een krappe arbeidsmarkt.
Prachtig, die presentatie over ‘dit zijn wij, anno nu’. Maar wie houden jullie nou voor gek? Het is niet echt, het is niét authentiek. Jullie ondermijnen de relatie met de medewerker. En volgens mij hebben jullie maar één bestaansrecht waar jullie afhankelijk van zijn en dat is de mens. En die moet je niet voorliegen.
Volgens Gallup is wereldwijd 23 procent ‘engaged’ in zijn of haar werk. In Nederland is dat 13 procent (check 2024 State of the Global Workplace Report). Trieste cijfers, maar tegelijkertijd een prachtige kans voor bedrijven om toe te slaan. Een kans om bij te dragen aan een betere wereld, maar ook bij te dragen aan een transitie waarin de mens centraal wordt gesteld.`
En wat is dan de key?
Het vertrouwen scheppen, het vertrouwen naleven, gelijkwaardigheid creëren en in gesprek blijven met elkaar. De verbindende dialoog voeren. Echt luisteren en de vraag durven stellen: is dit daadwerkelijk van betekenis? Wat kunnen we beter doen?
En daar hebben managers een belangrijke faciliterende rol in. Zij zijn de vertaler en de hoeder van vertrouwen met de medewerker. En dit is geen makkelijke rol, zeker gezien zij de gap moeten overbruggen tussen directie en de werkvloer. De gap met de 'normale' wereld wordt groter en groter. Kijk naar de beweging in ons land op het moment dat er een politieke partij moet worden gekozen; kijk naar Groningen v.s. Den Haag, kijk naar alle grote multinationals, maar ook de kleinere organisaties volgen.
In gesprek met elkaar blijven, maar ook durven te twijfelen. Durven te twijfelen is een groot ‘taboe’ in de werkende wereld, want daar komt kwetsbaarheid bij kijken. Brrr, kwetsbaarheid in een harde wereld; softies.. Niks 'softies' aan. Dit is weer zo'n prachtige erfenis die we meegekregen hebben van de traditionele 90's zakenwereld. Soms mogen we ons ego best even aan de kantzetten. 'Niks mis mee', zou Olof van B&B Vol Liefde zeggen.
Take-aways van dit artikel?
1. Zingeving is niét te koop. 2. Er is nog zoveel te winnen op de werkvloer, gezien ons systeem waar we decennialang in gelooft hebben. Laten we in ieder geval met een belangrijk fundament beginnen (of beginnen te herstellen); het fundament vertrouwen.
